"Het Hudson River Park betekent voor mij: vrijheid. Hier kom ik tot rust. Elke ochtend fiets ik door dit park dezelfde route naar mijn werk. Dan rijd ik langs het water, zie ik de bootjes en mooie pieren en kan ik me voorbereiden op de dag. Het park geeft me een gevoel van weidsheid die ik in de stad mis. New York is vol, druk en vermoeiend. Iedereen woont in kleine appartementjes, in de metro sta je opgepropt bij elkaar. Maar hier is ruimte. Ik vind het bijzonder om hier te zijn.

In 2006 werd ik correspondent voor RTL in New York. Sindsdien doe ik aan hardlopen en fietsen. Het zijn voor mij uitlaatkleppen. Vroeger was ik “gewoon” verslaggever: als ik geen dienst had, was ik vrij. Hier ben ik constant aan het werk. Ik word wakker en open Twitter: wat heeft Trump nou weer getweet? De nieuwscyclus is sneller gaan lopen sinds hij president is. Ik word geacht continu berichten op sociale media te plaatsen. Het is meer dan een fulltime job.

Om iets voor zessen sta ik op en heb ik contact met mijn chef in Nederland, waar het dan al twaalf uur ’s middags is. Ik overleg met haar wat de plannen zijn voor vandaag en welk verhaal we zouden kunnen maken. Daarna ga ik naar de sportschool en rijd ik naar mijn kantoor. Op de fiets ga ik nadenken. Hoe zal ik dit onderwerp aanpakken? Wat is goed om te vertellen? Wat voor tekst zal ik uitspreken op camera? Soms oefen ik al hardop. Ik vraag me weleens af wat voorbijgangers daarvan denken.

De hele dag ben ik bezig met items monteren en planningen maken voor volgende verhalen. Ik werk in een team van vier mensen: naast mij zitten er op kantoor nog een cameraman, een producer en een stagiair. Afhankelijk van de nieuwsproductie ga ik aan het begin van de avond naar huis. De fietstocht die ik aan het einde van de dag door Hudson River Park maak, is een heel andere dan die van ’s ochtends. Nu kan ik echt mijn hoofd leegmaken. Het is voor mij het belangrijkste moment van de dag. Even helemaal weg, de boel de boel en lekker om je heen kijken.

Het Hudson River Park is niet een park zoals wij dat in Nederland kennen, maar een opgeknapte strook groen die langs de rivier helemaal naar het uiterste puntje van Manhattan loopt. Waar de meeste fietspaden in New York tussen het verkeer en de gebouwen door lopen, kun je hier kilometers lang fietsen zonder na te denken. Je hoeft niet constant stil te staan voor stoplichten of op je hoede te zijn voor vrachtwagens.

De verschillende plekken langs de rivier geven mooie snapshots van de stad. Elke paar honderd meter ziet het er weer anders uit. In de wijk Tribeca bijvoorbeeld wonen veel bankiers. Daar zie je voornamelijk rijke gezinnen, met kinderen in dure kleren en van die chique kinderwagens. Christopher Street is gay friendly, ter hoogte van die straat zie je in het park veel transgender jongeren. Nog verder omhoog kom je op een terrein waar veel latino gezinnen aan het barbecueën zijn. Er zijn prachtige verlaten kades, groene weilandjes met mooie bomen en planten, vogels die om je heen vliegen. En in de verte kun je in New Jersey de zon onder zien gaan.

In de winter ligt er vaak ijs op de rivier. Als het sneeuwt, houdt heel New York op met fietsen en ben ik de enige crazy Nederlander op het fietspad. In de zomer is het in het park stampvol en dan kun je lekker mensen kijken. Er zijn tennisbanen, je kunt kajakken en vlak naast de West Side Highway is een groen perkje waar honderden mensen in hun zwembroek liggen te zonnen, hoewel je er niet kan zwemmen. Er wordt in het park ook van alles georganiseerd, zoals concerten, filmvertoningen en het wereldkampioenschap beachvolleybal. Maar die evenementen bezoek ik nooit. Ik kom hier echt voor mijn rust.

Het fietspad in Hudson River Park wordt de Greenway genoemd. Het is hetzelfde fietspad waar in november 2017 een aanslag werd gepleegd. Een man reed in op de menigte en doodde acht mensen. Toen ik het hoorde, sprong ik meteen op de fiets. Al fietsend maakte ik een filmpje voor Twitter: “Ik ga er nu heen!”. Het was gek dat dit gebeurde op de plek waar ik me altijd zo fijn en veilig voel. De volgende ochtend interviewde ik mede-New Yorkers voor RTL. Hun boodschap: we laten ons niet afschrikken en blijven gewoon van het park genieten. Dat heb ik ook gedaan. Het gedeelte waar de aanslag plaatsvond was twee weken afgesloten voor forensisch onderzoek. Zodra het open was, fietste ik er weer overheen."